2012 წლის 25 თებერვალს ირაკლი ჩარკვიანის გარდაცვალებიდან ზუსტად ექვსი წელი გავა. მისი ცხოვრებაც და შემოქმედებაც საკმაოდ არაერთგვაროვანი და საინტერესო იყო. მოღვაწეობა 1976 წლიდან დაიწყო და არაერთი პროექტში განახორციელა. იყო ჯგუფი ”არიში”, ინდი ჯგუფი – ”ტაქსი”, ელექტრო-ალტერნატიული ჯგუფი – ”Children’s Medicine” (საბავშვო მედიცინა), რომელიც ლივერპულში არსებობდა და პროექტი – “Georgian Dance Empire” – ორივე პროექტში ირაკლისთან ერთად მონაწილეობდა დადა დადიანი.
ჩარკვიანის იგივე მეფეს პირველი სოლო სიმღერა იყო ”War is Over”, პირველი ალბომი (Svan Songs) კი 1993 წელს გერმანიაში ჩაიწერა. შემდეგ იყო ალბომი ”აფრენ” (1997 წელი), სიმღერა ”საქართველო” (1999 წელი), სიმღერა ”უსაფრთხოება” (2000 წელი), ალბომი ”ამო” (2001 წელი), ალბომი ”სავსე” (2004 წელი). აღსანიშნავია ის ფაქტი რომ სწორედ ამ პერიოდში აირჩია ირაკლი ჩარკვიანმა ფსევდონიმად მეფე.
გარდაცვალების შემდეგ 2007 წელს ქართველმა შემსრულებლებმა (The Young Georgian Lolitaz, 33ა, ვაკის პარკი, Outsider…) მის ხსოვნას სპეციალური ალბომი მიუძღვნეს სახელწოდებით – “ქაღალდის გემი – Tribute ალბომი”. ბოლოს კი შეგროვდა მისი სტუდიური ჩანაწერები და 2011 წელს გამოიცა ალბომი ”ძირს მეფე”.
ბოლო ალბომიდან ერთ-ერთი სიმღერის – ია ცაკუალე – ტექსტს გთავაზობთ:
მე ვდგავარ დიდი, როგორც ხეოფსი. არ ველოდები არაფერს.
მსახურთ სათავე, პრომეთეოსი, ვინც მოუტანა ცეცხლი ქალაქებს.
სიფხიზლე, უსაფრთხოების წესების დაცვა – გარდაცვლილთა მოდაა;
საკუთარი მეს გამოსვენება პოდიუმზე და ჩუმი ტაში ნახევრად დაცლილ დარბაზში;
სიფრთხილე – სიფხიზლის მონაზონია, მარადქალწულური კონსერვაცია, სულის ბოტულიზმი;
გაკრახმალებულ ზეწარში გახვეული მუმია მყრალი და ჩუმი;
მატარებლები არ შემოდიან შენ სადგურში, შორით გვერდს უვლიან
და სადღაც წყვდიადში ისმის მათი ჩუმი კაკანი.
მე ერთად ერთი საჯინიბო მაქვს დღეს ამ ქალაქში,
ვერას დიდებით ვერ შემოვუშვებ თავლაში ღორებს – ეს სიფხიზლეა!
მე ვიცავ წესებს უსაფრთხოების.
ჩემი სიფაქიზით გულგატეხილი შენ სხვასთან წახვალ,
რადგან მშიშარა ჯიბის ქურდი ხარ და დაგაბრმავებს წოლა ალმასის ქვასთან.
სიფრთხილე შენი მუზაა ვაჭრული ზომის,
სამლარიანი სამება ჩაკუჭული ბუსჰალტერში.
მაძღარი, კეთილი, უაზრო სული ხარ!
შენნაირების გამო დაემხო რომი.
ძალიან კარგი ლექსია. ბევრს ამბობს მე მგონი რეალობაზე, ქართულ რეალობაზე.
p.s. პოსტი ეძღვნება ირაკლი ჩარკვიანის ხსოვნას