უმრავლესობას კარგად მოეხსენება, რომ იშვიათი გამონაკლისის გარდა, ადამიანები უკუღმა იბადებიან ე.ი. თავით დაბლა. ამიტომაცაა რომ ადამიანები არიან უკუღმართები. ამის მთქმელს ახლა ნუ მომთხოვთ სხვადასხვა თეორიების გადმოლაგებას გინეკოლოგიის დარგში, მით უმეტეს, თქვენთვის რის განდობასაც ვაპირებ იმას არანაირი კავშირი გინეკოლოგიასთან არ აქვს. ტყუილების გარეშე გეტყვით (ტყუილების ლაპარაკი ჩვენ სამყაროში ხომ ჩვეულ და განუყრელ ნორმად იქცა!) არც თუ ისე მცირე და არც თუ ისე დიდი ხანია ცხადად დავინახე, რომ ადამიანთა უმრავლესობა მცირე გამონაკლისის გარდა უკუღმართები არიან. რა დასამალია და მეც უკუღმა დავიბადე. შესაბამისად, მეც უკუღმართი გახლდით. ბევრი ვიფიქრე თუ ცოტა ვიფიქრე გადავწყვიტე: რა თავში ვიხლი მეთქი ამ უკუღმართობას და ყველაფერს უკუღმართულს უკუღმა ვაკეთებდი. დროთა განმავლობაში ჩამომიყალიბდა წაღმართის მენტალიტეტი. ახლა ცოტა კი ჭირს უკუღმართებთან ცხოვრება, მაგრამ ამ ჩემ წაღმართ მენტალიტეტს რა ვუყო?!
ზოგადად, სხვებისთვის ჭკუის სწავლება არ მიყვარს, მაგრამ უკუღმართები არ გაძლევენ მშვიდად ყოფნის საშუალებას. შემეძლო არც არაფერი მეთქვა, თვალებიც დამეხუჭა და ისეთი გამომეტყველება მიმეღო თითქოს ვერაფერს ვხედავ, არაფერი მესმის და ამქვეყნიური არაფერი გამეგება. ნეიტრალურის და პასიურის პოზიციაში აღმოვჩნდებოდი და ვიტყოდი: ”იმას, რაც ხდება და რასაც კარგად ვხედავ მე სრულებითაც არ მეხება, ხოლო ვისაც ეხებათ კისერიც უტეხიათ!” მაგრამ! უკუღმართები ისეთი ფარისევლები არიან და იმდენ უსამართლობას ჩადიან, რომ პასიურობა და ნეიტრალური პოზიცია დანაშაული გახლავთ.
როდესაც მგელი ერჩის კრავს და შეჭმით ემუქრება, შემთხვევით ან განგების ძალით თუ მათ შორის აღმოჩნდებით და არ დაიცავთ კრავს, თქვენდა უნებურად აღმოჩნდებით მგლის მხარეზე. ცხოვრების სამწუხარო გამოცდილება კი გვიჩვენებს რომ მგელი უთუოდ შეჭამს კრავს. ამიტომ ვამბობ, რომ ნულოვანი პოზიცია უკვე ნიშნავს გარკვეულ პოზიციაზე დგომას, რასაც მოცემულ შემთხვევაში კრავი შეეწირება.
დავუბრუნდები ისევ უკუღმართების თემას. საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ გამუდმებით ჩაგვესმის რომ ჩვენ ვაშენებთ დემოკრატიულ სახელმწიფოს. მართალია, დემოკრატიული გარემოს სუნი და გემო არ ვიცით, მაგრამ თეორიულად გვაქვს მასზე წარმოდგენები და გვსმენია რომ სადღაც დასავლეთშია მსგავსი წეს-წყობილება. ”იქ” კარგია და მოდი და ჩვენც ავაშენოთ ასეთივე. რატომაც არა?! დემოკრატიული სახელმწიფოს ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ქვაკუთხედია სამოქალაქო საზოგადოება. სამოქალაქო საზოგადოება ბევრ არასამთავრობო ინსტიტუტს მოიცავს, რომლებსაც ქმნიან აქტიური მოქალაქეები, ინდივიდები. ეს ინსტიტუტები და ცალკეული ინდივიდები იცავენ უფლებესა და თავისუფლებებს და არავის პატიობენ უკუღმართობას. უკუღმართული საქციელის წინააღმდეგ ხმას იმარლებენ. მოკლედ ქვეყნის ყოველდღიურობას თვალ-ყურს ადევნებენ.
რა ხდება ჩვენთან?
რამოდენიმე დღის წინ (15/16 აპრილი) თსუ-ს სტუდენტებს ფიზიკურად გაუსწორდნენ მხოლოდ და მხოლოდ იმის გამო, რომ მათ სამართლიანად გამოთქვეს უკმაყოფილება უნივერსიტეტში შექმნილი, რბილად რომ ვთქვათ, არასახარბიელო ვითარების შესახებ. დაზარალებული სტუდენტების თქმით, 15 აპრილს მათ სტუდენტური თვითმმართველობის წევრები ურტყამდნენ. სახელსა და გვარს არ ვიტყვი და კოლმეურნეობის თავმჯდომარემ უარყო თითქოს და ძალადობას სტუდენტური თვითმმართველობის რომელიმე წევრმა მიმართა. აღნიშნა რომ ფაქტის გამოძიებით თვითონაც დაინტერესებულია და დაგმო მომხდარი.
ინციდენტის შემდეგ გაიმართა აქცია უკუღმართული საქციელის გასაპროტესტებლად. აქციაზე სტუდენტების სიმრავლე მაინც და მაინც არ შეიმჩნეოდა. ესეც თქვენ ნულოვანი პოზიციის ნათელი მაგალითი და “სოლიდარობის პიკი!”
არ ვიცი რატომ არ არიან ახალგაზრდები ვერცხლისწყალივით მოუსვენრები? რატომ არ არიან სოლიდარულები ერთმანეთის მიმართ? რას ელოდებიან? მაგრამ ერთი კი ცხადია, პასიურობით, მონური თავჩაქინდვრით, ცხვრის ფარას დამსგავსებული ახალგაზრდებით დემოკრატიული სახელმწიფოები არ შენდება.
სხვათა შორის სამუელ ბეკეტმა დაწერა პიესა ”გოდოს მოლოდინში”. გოდოს მოლოდინში ხალხს სული ამოხდეს ლამისაა. არ ვიცი ვინაა ეს გოდო, მაგრამ ფაქტია, რომ ის არ მოდის. ხოდა ლოდინს ჯობს ცოტა გამოვფხიზლდეთ. ჩვენი ასაშენებელია ეს ქვეყანა და თუ კი ვინმეს ჰგონია პინაზე დემოკრატიული ბაფთით დამშვენებულ სახელმწიფოს მოგვართმევენ ძალიან ცდება. ასე რომ ვიყოთ მეტად აქტიურები, ერთმანეთის მიმართ უფრო მეტად სოლიდარულები, უკუღმართული საქციელის წინააღმდეგ ხმა ავიმაღლოთ და დემოკრატიულ სახელმწიფოსაც ავაშენებთ, სადაც დაცული იქნება ადამიანის უფლებები.
Niksologia 